woensdag 8 september 2010

Cadeautjes voor de jarigen

Collega H verjaart bijna!!
En ze geeft een feestje! Ik had mij al suf gepiekerd (zoals ik bij elke verjaardag eigenlijk doe) "wat moet ik kopen?".
Op de uitnodiging stond als een cadeaubon voor saunabezoek of centjes. Heel leuk vond ik, geld vragen. Ik durf dat nooit maar vind het stiekem toch wel een goed idee. Anders koop je toch maar rommel die de mensen hopeloos vanachter in hun kast gooien wegens een acuut 'Wat moet ik daarmee nu aanvangen?" gevoel. Tips voor verjaardagen zouden een must moeten zijn.  Als ik toch geld moet uitgeven, doe ik het liever met iets wat hen plezier doet dan de zoveelste badzoutsamenstelling of sokkencompilatie.
Maar je kan toch moeilijk zo maar een saai envelopje afgeven met wat centen in. Je kan de boel wat opleuken met hun naam er in nette letters opzetten maar het blijft toch wel iets te gemakkelijk en weinig creatief. Dus dacht ik, we maken een tasje waar we het verschuldigde bedrag netjes in doneren. Niks dan voordelen want
a) 't Is voor een vrouw en volgens oeroude cliche's shoppen vrouwen nogal graag. Met de centjes koopt ze dus maar wat ze nodig heeft. Het plezier van kopen (klinkt zo slecht kapitalistisch, amaai) aangevuld met de aankoop zelf. Dubbele winst!!!
B) Ik heb mijn eer gered als creatieve ziel. Het zat in een leuk zakje. Niemand kan daar iets op zeggen...

De stof had ik nog liggen van oude gordijnstof van Ikea en de voering is eigenlijk quiltstof maar niemand die daar op let.  Mijn stoffenkast begint eindelijk op te leveren. Ik kan er al eens in gaan snuffelen en toch echt wel iets leuks vinden ipv altijd naar de stoffenwinkel te hollen (wat ik toch altijd maar uitstel).
Het patroon van het zakje vond ik in een frans boek voor quilten. Vermits mijn Frans niet echt je-van-het-is en men sprak van voering heb ik toch enkele hulplijnen ingeroepen.  Oma Mere werd ter orde geroepen. Uiteindelijk was het niet zo veel werk,  op een uurtje of 2 was het gefikst. En dan had ik mezelf het nog knap lastig gemaakt door een rits te kopen van 16 cm ipv de gevraagde 14. Het rekenwerk heb ik deskundig aan oma Mere gelaten. Maar buiten dat feitje zat het dus snel in. De rits in stikken begint al vlot te gaan. De stof was niet zo moeilijk te hanteren. Easy peasy dus.
Omdat er toch nog stof over is, hebben we ook maar een brillenzakje gemaakt. Kwestie van lekker assortie te zijn...

Assortie-zakjes

Brillenzakje

0 reacties: