Over de sint en katten in zakken...

Als je een nieuwe handtas koopt, moet je toch opletten dat je geen kat in een zak koopt.

Pebbles daarintegen is superblij met haar Sinte Maarten. Een heel handig ding, want de mijter steek je zo gemakkelijk in je mond. En aan het smakelijke gesmak te horen, smaakt hij nog lekker ook ...

Music Mastro

De vele uurtjes tokkelen op de gitaar tijdens mijn zwangerschap hebben hun vruchten afgeworpen.
Ons Mini Meidje houdt wel van een muziekje :). DJ Pebbles!
Voor de zorgzame ouders die dit lezen, de muziek stond niet op. Kwestie van al niet te vroeg oorschade opdoen. De mama kan er immers van meespreken..

De nieuwe optie

't is zover. Vanaf maandag is het eerste tandje doorgebroken. Juist op 5 maand en 3 dagen!

Ze kwijlde al een hele tijd. Eigenlijk al vanaf 3 maand. De oma dacht dat ze al rap tandjes zou krijgen. En ja hoor, grootmoeder's wijsheid heeft het gehaald.

Verleden week had ze enkele moeilijke momenten waarin niets hielp. Eten, rondlopen, massage's... niets bracht soelaas. Natuurlijk gebeurt dit weer net als er bezoek was. En ik had nog zo lopen poochen.. 'Jaja, zo een braveke da ze is'.

Iets te vroeg gejuicht want toen ze 'en masse' rond om haar stonden, begon ze te huilen. Ik vond het al zo vroeg voor vreemdenangst (alhoewel ze de mama en papa wel al goed herkent en ons genoeg trakteert op een grote glimlach)

Enfin, tandjes dus. Heel erg schattig want als ze nu lacht, zie je zo een stukje tand zitten. Erg mooi is het niet maar wel aandoenlijk.

Op de foto kijkt ze niet zo blij maar ze was heel geconcentreerd op haar piano aan 't rammen. Ne echte virtuoos, mijn kind!!

Zondag 1 NOV 09

Seizoensgroenten & knoeien

Ik geef het een beetje op. Er zijn van die dagen dat je precies alleen maar kunt knoeien.

Wel, vandaag is er zo eentje.

Eerst proberen breien. Ik denk dat ik een zware beginnersfout heb gemaakt. Ik heb draad tekort. Geen flauw idee hoe ik dat moet oplossen. Ik zal straks maar eens bij mijn schoonmoeder gaan voor wat tips.

Nadien wat proberen stikken maar mijn spelden zijn er zo met een dikke knop zodat mijn naald altijd teveel naar rechts uitschuift. Zelf een simpel biaslint stikken lukt niet. Straks ga ik naar de Veritas achter goede spelden

Last Chill days

De laatste dagen dat ik nog thuis ben. Ik word er behoorlijk melig van want ik ben ondertussen mijn Desparete Housewive leven enorm gaan apprecieren.

Eigenlijk kan ik nog amper geloven dat ik een werkend leven terug gewoon gaan worden. Mijn huis lag er nog nooit zo proper bij, alle dieren hun kot was eens op tijd schoon gemaakt, mijn kookkunsten zijn wat opgekrikt en last but not least ik heb zo genoten van mijn jaarke onthaasten en mijn kinneke natuurlijk.

Natuurlijk werd er wat minder geshopt wegens toch wel een minder budget. In het begin vond ik dat wat vervelend maar kapitalisme is ook niet dat. Thuisblijven went snel en de luxe die het mee brengt ook.

Maar bon, het laatste weekend dus...

Dus heb ik de bloemetjes nog eens buiten gezet. Letterlijk dan, ik wil in de

lente massa's bloemen in mijne hof, dus heb ik zo'n 150 bloembollen geplant, in de pletsende regen nog wel. Hopelijk komen ze volgend jaar toch eens uit. Maar vorige jaren wachtte ik altijd zoo lang totdat ze eigenlijk al verrot waren (eigenlijk is het dus mijn fout). Dit jaar ben ik eens braaf geweest. Gisteren gekregen, vandaag al in de grond.

Voor al mijn moeite, wil ik dus een meer dan boomende Lentetuin in April!!

Nadien nog wat gebreien. Ik wil graag een baret. De eerste steken (recht en averecht) had ik al snel onder de knie. Fantastisch, want als 7 jarige had ik een bloedhekel aan handwerk.

De jongens mochten knutselen. Dat was toen meer mijn dada en uit pure protest verknoeide ik elk brei-, haak, en elke vingervaardigheid.

Twintig jaar later merk ik dat het eigenlijk niet zo erg is en zelf best leuk. Vermits ik ook een

koukleum ben, komt die baret mooi van pas.

't Is te zeggen als hij lukt want de patentsteek lukt mij niet. Ik heb dan ook niet echt een gemakkelijk soort wol gekocht. De draad verdikt en verdunt op regelmatige tussenpozen. Misschien moet ik toch op zoek gaan naar een draad met normale dikte.

Nadien heb ik wat gestikt. Pebbles haar konijn is min of meer gelukt. Alleen moet je er wel op tijd aan denken dat je tijdig stopt met stikken zodat je het konijn nog kan omdraaien zodat de naden niet zichtbaar zijn. Knoeier!! Enfin, dat euvel was nog snel opgelost. Alleen jammer dat ik niet genoeg fibrofill had. Nu moet dat arme kind nog wachten tot maandag eer ze haar konijn heeft...

Swedish Cookie Monster

Hier had ik al zo lang zien in. Zweedse Kaneelkoekjes!!! De ingredienten lagen te wachten in de kast maar 't kwam er niet echt van. Vanavond heb ik er toch even tijd voor gemaakt. Moeilijk is het niet.

Vroeger maakte we het dikwijls op speelpleinwerking. De smaak maakt me altijd licht nostalgisch en doet me echt denken aan wintertaferelen (met dank aan de kaneel natuurlijk). Onlangs zag ik het recept in de Flair staan en voila, het water liep me alweer in de mond.

Je mag alleen de gist niet vergeten en denken dat zelfrijzende bloem dit wel zal oplossen. Niet dus. Het uitzicht is ok, de smaak ook maar ik mis nu wel wat de 'crunch'.

Dus volgende keer zal ik toch maar netjes naar de winkel lopen achter een blokje gist.

Hoe begin je er aan?

Je neemt 200 gr boter en smelt deze. Vervolgens doe je er 2 dl melk bij. Als alles warm is (maar niet heet, je hoeft jezelf niet te verbranden), verbrokkel je de verse gist, samen met een snuifje zout en 4 EL kristalsuiker .

Zet nadien het vuur uit. Zeef ongeveer 6 dl bloem. Nadien kneed je het toch een stevig deeg en laat het dan een uurtje rusten onder een propere handdoek.

Na dat uurtje kan het deeg rollen tot dat je een rechthoek hebt. Dat bestrijk je met 50 gr gesmolten boter (ik heb wel wat minder gebruikt). Als finishing touch doe je er nog wat kristalsuiker en kaneelpoeder bij (ik gebruik veel kaneel, want ik hou wel van de smaak)

Is het nog niet zoet genoeg naar je zin, kan je er parelsuiker bijvoegen.

Je rolt alles netjes op en snijdt er (voorzichtig) plakjes van. Die leg je op de bakplaat en bestrijkt deze met een ei. Nog tien minuutjes in een voorverwarmde oven (180°C) en je kan smullen.

This little piggy went to the market

This little piggy went to the market en bought...

stofjes!! Zowel katoen (voor een rok voor mij), voor badstof (voor slabbetjes) en Toile Ciree (afwasbaar linnen, ook voor slabbetjes). In vrolijke kleurtjes of bloemenmotief.

Wel niet alleen de markt maar ook wel naar de Ikea deze week. Eigenlijk is 't gordijnstof maar ik probeer ze te verwerken tot een shoppingsbag.

En vandaag heb ik er niet beter op gevonden om ons mama haar stikmachine in te palmen. Zij heeft er een hekel aan en in ruil herstel ik dan haar kapotte kleren. Mooie deal noem ik dat. In de tussentijd sparen we voor ons eigen machine. T is crisis voor iedereen he.

Ons mama had btw smaak, t is ne echte Singer. :)

Herfstweer

Het weer wordt wat kouder, de tijd van korte mouwtjes is wat gedaan.

Daarom jasjes-tijd.

De buitenkant is van fleece, de voering is van katoen. Het jasje sluit met drukknopjes. Mijn wederhelft was zo lief om die er in te kloppen. Wat niet steeds van een leien dakje ging.

Het patroontje heb ik gewoon gekocht bij de stoffenhandelaar. Ik wou eigenlijk een draakjes-jas maar om te oefenen is een model met hondenoortjes nog iets gemakkelijker.

Het stikken heeft niet zo lang geduurd omdat het een model is zonder mouwtjes. Die zijn ook nog wat moeilijk. Dat houd ik nog achter de hand voor als ik wat meer gevorderd ben.

Ze zijn ook nog wat gemaakt voor 'op de groei'. Want anders heb ik al dat werk gedaan en is er ze er volgende week al uitgegroeid.

Ik heb hem in 2 kleuren gemaakt: rood en blauw!!

Voila, mijn dochter in haar hondjesjasje!! Zie, haar gelukkige smoeltje eens...

Bavetjes

Pebbles eet graag fruitpap.

Geen probleem waar het niet dat ze ongeloofelijk veel smost. En ook dat dat bosbessenpap ook

leuke plekken nalaat.

Die mijn wasmachine spijtig genoeg niet kan oplossen.

Dussss.... om al haar mooie kleedjes te beschermen, ziehier het bavetje van tafelnap.

Tafelnap heeft een gigantisch voordeel: je kan het nl gemakkelijk afwassen met een simpel nat doekje.

Ik heb eerst de bavet uit de nap geknipt en nadien gewoon een biesje aan gestikt (de nap glijdt wel gemakkelijk in het machine). Ik heb 2 modeltjes gemaakt. Eentje voor de serieuze wroetertjes en eentje voor de rustigere kindjes.

De voorkant (wat vind je van ons model :p)

Achterkant

De bavet voor niet wriemelaars

SpaghettiTaart

Ik mag graag spaghetti.

Ik mag graag taart.

Spaghettitaart moet dus dubbel zo goed zijn.

Op het internet staan legio recepten van Spaghettitaart. Maar ik heb er eentje gevonden in een oude Libelle. Deze is nogal seizoensgebonden want er zit nl pompoen in. Dus best wel 'green' van ons :D

Het was heeeel lekker maar ik zou er veel meer pompoen in doen (he, dat rijmt!!) en uiteraard als vegi heb ik de spek vervangen door vegi-spek van Gourmet Garden . Eerst had ik het peper en zout weggelaten wegens toch wat ongezond en de pompoen smaakte goed door. Nadat hij uit de oven kwam, was de pompoenmix wel wat opgedroogd dus had ik beter de kruiden gebruikt.

Ik ga dit recept nog wat aanpassen naar onze goesting maar de basis was in ieder geval al heel geslaagd.

En Pebbles vond de hele kook-show bijzonder amusant. Goed eten en kinderanimatie, what more do we want?

Dit is het recept (4 grote eters of 6 kleine)

Snipper 1 ui. Hak 300gr pompoen in blokjes. Stoof deze in een pan met boter en 3 blaadjes salie. Na een paar min doe je er een halve liter melk bij. Blijf verwarmen de pompoen zacht is en de melk verdampt. Kook ondertussen 500 gr fijne spaghetti (vond ik persoonlijk wel veel en ik heb maar 300 gr gebruikt). Als de melk verdampt, mix je deze met de pompoen en de ui. Deze mix kruid je met peper, zout en nootmuskaat naar eigen zin.

Je bakt 500 gr (vegi) spek.

Nadien doe je pompoenmix, de spaghetti en het vegi-spek bij elkaar.

In een siliconen taartvorm heb ik de kant en klare pizzadeeg uitgerold (je moet wel ene beetje 'kant' hebben want anders drupt de pompoenmix ertussen). De spaghetti-mix er op en nog wat parmazaan opstrooien. Nadien mag de taart nog nog 25 min in een voor verwarmde oven op 220°c. Volgende keer zet ik de oven wel maar op 200°c want de fijne sliertjes spaghetti werden snel zwart.

De vrolijke wroeters

Oktober, snoeimaand. En vermits het herfstzonnetje vandaag overuren klopte, had ik totaal geen zin in kuisen, opruimen, renoveren, of welk ander klusje ook dat gedaan moest worden. De tuin winterklaar maken was ook broodnodig. En ondertussen kon ik nog wat genieten van de laatste zonnestralen want de winter duurt nog lang genoeg. Kniematje: check. Snoeischaar: check. Tuinslefferkes check!!Goed gewapend ging ik aan de slag. De uitgebloeide planten wachten nu op hun reincarnatie als bemesting in de compostbak. De slachtoffers van de woekeraars werden uit hun lijden verlost door een ander plekje in de tuin, de daders zelf werden duchtig ingesnoeid. Het onkruid werd vakkundig verwijderd en eindigde als kippenvoer. In mijn moedige strijd tegen onkruid ben ik boomschors gaan halen. Waarschijnlijk helpt het voor geen meter maar het oogt bijzonder mooi. Doodmoe (die borstvoedingshormonen are killing me) maar heel content geniet ik nu van mijn tuintje in het avondlicht. Wij zijn in ieder geval klaar voor de winter!

Lavendel, de kervel die morgen in de soep gaat, de nieuwe bieslook

en de uitbundig groeiende munt

Franse peterselie, vind ik persoonlijk lekker dan de gekrulde

Munt en Citroenmelisse, ondanks hardnekkige uitroeiing toch nog aanwezig in ons kruidentuintje

Drawings on the wall

Deze week heb ik mijn 'tekentalent' nog eens van onder het stof gehaald. Ik zocht in de bib eigenlijk naar Mode illustraties maar mijn aandacht bleef even steken bij Japanse animatietechnieken van Christopher Hart.

Mijn wettige wederhelft is hier namelijk nogal van onder de indruk. Ik heb het wat minder op manga-toestanden. Ik vind snel nogal melig (de meisjes manga) en langs de andere kant te technisch (jongensmanga). Maar in dit boek vond ik toch wel wat inspiratie. Bovendien vond ik dat het tekenen nog vrij vlot ging. Het resultaat is nog niet zo slecht. Technisch gezien moet er nog heel wat bijgeschroefd worden en de afwerking is nog niet dat! Maar ik was toch best fier op mezelf. En bovendien heb ik mij een namiddagje rustig geamuseerd. Dat is ook wat waard.

Soms mis ik de kunstschool wel wat. Ik word altijd waanzinnig rustig (contradictie in terminus) na een paar uurtjes tekenen. Met enig sentiment denk ik toch terug aan de praktijklessen op school waar we allemaal samen onze schetsen op papier zetten. Het tekenen alleen biedt meer vrijheid maar toegeven... ik ben wat lui en af & toe heb ik het nodig dat er iemand 'achter mij zit'. Een motivator dus. Gelukkig is mijn wederhelft bereidt om deze niet zo aangename taak op zich te nemen. Waar voor dank!!