Movie: Babies van Thomas Balmes

Babies is een documentaire over 4 kinderen over de wereld: Hattie, Mari, Bayar en Ponijao die respectievelijk uit de VS, Japan, Namibie en Mongolie komen. Elk kind is 2 jaar gevolgd en zo zie je ze opgroeien van friemelend baby'tje tot een heuse peuter. Elk in zijn eigen omgeving. 
De regisseur probeert door er geen vertelstem bij te zetten zo neutraal mogelijk te zijn. Maar toch is duidelijk naar welke manier van opvoeden zijn voorkeur gaat. 
Het spreekt voor zich dat de kinderen uit Japan en Mongolie naar Westerse normen best wel gevaarlijke stoten uithalen zoals daar zijn: 

• spelen met scherpe stenen
• met de regelmaat van de klok omver gelopen worden door een koebeest
• drinken uit vuile beekjes
• enzo

Mari en Hattie uit Japan en de VS hebben daarentegen een heus luxe leventje. Vooral Mari in het hippe japan. Toch blijkt uit sommige scene's toch de voorkeur van de regisseur. Zo vond ik het toch wel best een met-het-vingertje-vermanend-schudden moment toen de moeder van Hattie een mep kreeg van d'r dochter en ze meteen een boekje met de tittel 'No hitting' boven haalde. Dus ergens zit er wel een verborgen boodschap in 'laat je kinderen maar best een beetje ontdekken op zichzelf'. 


Geen slechte gedachte. 
Ik word hier tenslotte ook dood geslagen met "hoeveel suiker er wel in zo'n koekje zit", " bedranden zijn helemaal niet okee in het kader van wiegedoodpreventie' en "moet je die tut/fles/vork/lepel niet steriliseren?" door Kind en Gezin/andere ouders/.... 
Soms zo veel zelf dat ik mijn baby nog amper in deze wereld vol keukengerei met bacteriën en versmachttende  bedranden durf los te laten. Ik kan wel stoer 'Je m'en fou' zeggen maar stiekem ben je er toch bezorgd om, het zal je dan toch maar overkomen als je net niet naar de dokter bent geweest want 'het is toch maar een simpele verkoudheid' en je kind blijkt bijvoorbeeld een middenoorontsteking te hebben. 
We proberen kritisch te zijn tegen de zoveelste super hygiënische hype (we weren nog steeds heel moedig Dettol en babyfoons met camerafunctie - Big Brother is watching you) maar blijken toch pijnlijk Westers te zijn  in de strijd tegen wiegendood. 
Er is hier behoorlijk wat geld gevloeid naar speciale matraskes en babyfoons. Dus ondanks het feit dat we onszelf toch best wat neo-hippies mogen noemen (ah van een beetje bacteriën gaan ze niet dood) zijn we toch licht bezweken....
Maar ik denk dat we de kerk toch wat in het midden houden. Zo mag ze van mijn part best in de plassen springen (wel liefst met de plastiek bottekes aan) en mag hij in de boom klimmen (voorlopig is dat nog een schamele tak in de grond maar ik heb hoop). En hun kleren mogen best gescheurd zijn want echt duur zijn die toch niet. 
Voila, ik vind dat een goed compromis. 
En dat is toch ten slotte Goed Ouderschap he? Compromissen sluiten. Bij deze is dat dus gebeurd