Mijn kleine buikbewoner heeft zich aangekondigd. En is daarmee een ex-buikbewoner.
Zijn karakterke ligt al vast, t is een dwarsligger eerste klas. Hij bleef maar in stuit liggen en daarmee hebben de gynae en vroedvrouwen beslist dat ik een keizersnede kreeg.
Ik was wel enorm geschrokken, ik dacht dat ie wel ging keren want 'de weg was toch al wat vrijgemaakt door Grote Zus' maar blijkbaar had hij daar geen boodschap aan.
Om toch geen vroegtijdige weeën te hebben, werd de keizersnede op 38 weken gepland. Iedereen die me een beetje kent, weet van mijn vrees voor snijden, operatiekwartiers en groene, steriele jasjes.
Na wat peptalk van mede-keizersnede moeders zag ik het nog vrij goed zitten. Het had dan ook zijn voordelen:
- eindelijk van die vervelende maagzuur vanaf als ik ook maar enigszins horizontaal ging
- eindelijk van die vervloekte (lage) rug en banden pijn
- eindelijk verlost van nachtelijke krampen (en mijn bijhorend nachtelijk gegil)
- weer op mijn buik kunnen slapen
- kortom een betere nachtrust (tenzij ik een huilbaby zou krijgen natuurlijk)
- je kan in je agenda een afspraak maken met je eigen nieuwe baby (op 7 januari stipt om 8u zou hij ter wereld komen) lekker praktisch...
- geen gehannes omtrent 'komen de weeën wel snel genoeg' en veel te vroeg in de kliniek staan (met een tweede kindje vergt dit nog meer ge-organiseer)
- geen kans op knippen en scheuren (vond ik altijd zo eng)
- geen weeën en pufoefeningen
Alle met bovenstaand lijstje in mijn hoofd, zag ik het wel zitten. Goed voorbereid kwam ik op 6 januari het ziekenhuis in. Dwarsliggertje bleek nog steeds dwars te liggen dus ik mocht blijven.
Vrijdag kwamen ze mij klaar maken voor de operatie. Ik was nog vrij rustig alhoewel ik toch weinig geslapen had. Alles was nog relaxed ....
Totdat ik het operatie kwartier binnen reed om 8u. Toen kreeg ik heel hard de bibbers.
Op zoiets is het toch moeilijk voor te bereiden hoor. Opeens rijden ze in een steriele kamer binnen vol (echt waar, ze stonden daar zeker met 10) mensen die je nog NOOIT gezien hebt allemaal in hun groene jasjes. Die zich dan wel aan je voorstellen "Hallo mevrouw, ik ben Jos, uw anesthesist".
Het praat echter niet zo gemakkelijk wanneer er een zuurstofmasker voor je mond zit, je vastgetapted ligt met velcro, in u blootje nota bene. Enfin, ik had ook niet de indruk dat dit echt van mij verwacht werd.
Tien minuten lag ik al aan de epidurale pomp en mocht mijn man binnen. Ik had hem zelf niet herkend in dat groene jasje en nadien zag ik hem niet meer want hij zat achter mij. De gynae kwam binnen en begon er direct aan.
Raar hoor, als mensen zo in je buik zitten wroeten want je voelt het wel. Echt zachtaardig waren ze ook niet. Gelukkig werkte de epi heel goed. Tien minuten hoorde ik ze al roepen 'ja hier komt hij'.
Bom zeg, kleine eruit, die begon direct te huilen (oef), hij werd effe aan mij getoond (de volle 5 seconden). Ik kon er niet aan, ik kon niet spreken... t was dus best een rare eerste ontmoeting.
Maar enfin, hij was er!! Mijn baby! Kleine Tristan.
Nadien werd hij schoongemaakt en de apgar gecheckt. Na goedkeuring verlieten hij en mijn man het kwartier en dan naaien ze je weer toe. Dat proces duurde langer dan heel de bovenstaande reutemeteut.
Na 3u op de recovery mocht ik naar boven en zag ik eindelijk mijn zoon goed. Wat een opluchting!
's Nachts kwam echter de pijn en jongens wat heb ik toen afgezien. Er was geen enkele houding die de pijn deed ophouden of zelf verminderen.
Gelukkig genees je erg snel. Een vroedvrouw zei tegen mij dat je je elke 12u een beetje beter zou voelen. Gelukkig had ze gelijk. Na 5 dagen kliniek verveelde ik me al dood en mocht ik toch naar huis.
Conclusie: de natuurlijke bevalling van Pebbles vond ik leuker maar alle... de cliche's zijn waar. Van t moment dat ze uwe kleine gezond en wel op u leggen, dan is alles weer vergeten.
Voila, één gezond ventje van 3,010 kg
Geboortesuiker, zelf ontworpen
Blije grote Zus
4 reacties:
Gefeliciteerd! Hij is dan al eventjes oud, maar ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat. Ikzelf ben 12 jaar geleden ook via een keizersnede van een ophaarkopligger verlost. Het was geen pretje, maar ze heeft er niet onder geleden, haha.
Ik las je berichtje op mijn post gisteren, dank u. Leuk dat je langs kwam.
Zo'n schoon ventje, proficiat!
Mijn dochter is ook ter wereld gekomen met een keizersnede & inderdaad: die eerste nacht - aargh!
Beetje laat gelezen maar toch van harte proficiat!!
Onze tweede kwam ook met een keizersnede omdat ze eerst haar billen aan de wereld wilde tonen en ik vond het ook helemaal niet leuk, ik voelde me echt "verlost". Maar het klopt wel, als je zet dat je kindje gezond en wel is heb je dat er allemaal voor over.
Ik hoop dat je ondertussen goed herstelt en wens je nog veel plezier met je twee lieve schatjes!
Proficiat! Wat heb je mooie kindjes!
Een reactie posten