Naaien en babysitten: een klus from hell

Ik weet niet hoe al die andere moeders het doen met kleine kinderen. Op sommige blogs zie je ze elke week wel een paar keer een creatie op hun blog toveren.
Naaien ze 's nachts, hebben ze zo'n brave kindertjes die zich netjes zelf kunnen bezig houden, helpen de kabouters? Het zal mij een mysterie blijven.
Bij mij is het zo dat elke keer dat ik mij maar in een straal van een meter rond de naaimachine durf te vertonen, dat ik een enthousiast mede-naaistertje bij mij aan de stoel heb. Zo eentje die wat graag haar vingers onder de naald zou schuiven om toch maar te zien wat er allemaal gebeurd. Het zou best kunnen dat ik een opvolger van een of ander bekend modehuis heb geproduceerd. De opvolgster van Kaat Tilley of zo...
Anyway.. mijn naaiuurtje beperkt zich dus tot de middagdutjes (die schaars worden) en 's avonds na 20 u. Helaas ben ik een ochtendmens en na 20 u gaat het niveau van mijn brein pijlsnel naar beneden. Maar goed... Ik heb mij dan ook beperkt tot enkele eenvoudige oefeningen. Vooral omdat ik nu meer probeer zelfstandig te naaien ipv altijd bij mijn Hulplijn te gaan (want dat is toch wel iets te gemakkelijk vermits zij mijn rekenwerk op zich neemt)

Het eerste was een lunchtasje voor Zus. Voor als ze terug aan het werk gaat he na de moedersschapsrust. Zo kan ze haar lunchpakketje netjes transporteren van huis naar werk en omgekeerd.
Het patroontje was gewoon dezelfde als die van mijn schooltas maar veel kleiner. Het hoesje naaien ging vrij vlot, de voering ook. Maar dan!! De voering en de hoes bleken helemaal niet te passen. Ondanks mijn rekenwerk bleek de de voering te groot voor de hoes. What went wrong?
Geen flauw idee, maar ik heb toch wel effe mijn Hulplijn gecontacteerd. Die heeft een beetje geprutst met de voering zodat die toch in de hoes paste. Je ziet mijn geknoei wel wat aan de rand van de binnenkant. Maar goed, de meeste mensen zien toch enkel de buitenkant. Dus ja. En de buitenkant ziet er netjes uit. Misschien zal een lekker lunchpakket de aandacht wat afleiden van de enigszins amateuristische binnenkant.

Het tweede projectje: een wasknijperzakje voor ons mama. Die had mij dat al een tijdje gevraagd want haar korfje waait altijd om en zo. Ik heb ook zo'n wasknijperzakje gekregen van de Oma en ik was toch lovend over dit zakje. Alle bon, we tekende een patroon van het bestaande zakje, knipte het uit de stof (van de stoffenbeurs) en gingen aan de slag.
Dan kwam het denkwerk. Het denkwerk na 20u waarin mijn hersens het wel eens laten afweten. Ik stikte eerst het gatje en de binnenkanten aan elkaar. Probleem!!
Ik kreeg het zakje dan niet meer gedraaid zodat je de goede kant van de stof zou zien. Alle, het tornmesje werd bovengehaald en alles werd los gemaakt.
De Hulplijn zei dat ik bij de voorkant (die met het gat in) eerst de stof met de goede kant tegen elkaar moest leggen. Vervolgens stik je rond het gat, zigzagt om draaitjes te verkomen en draait het vervolgens om.
De achterkant van het zakje: daar leg je de stof met de slechte kanten tegen elkaar.
Bovenaan moet je een streepje openhouden (onderste foto,de linkse) want je kapstok moet er nog door kunnen natuurlijk. Dit plooi je dubbel en stik je om.
Als laatste moet je gewoon de voor en achterkant zou tegen elkaar als je wil (je kiest zelf welke stof je als binnen of buitenkant wilt) en je stikt rondom. Zoals de meeste rechtse foto onderaan.
Voila, ons mama kan haar was weer netjes omhoog hangen. Helaas voor haar is het nu al oktober en zal de was buiten hangen eerder voor het voorjaar zijn maar ja.. slechts een zeurpiet die daar op let...